INLEIDING
In deze studie wordt een literair-kritische analyse gegeven van Nooit meer slapen, een roman van W. F. Hermans uit 1966. Dit aan de hand van een geijkte aanpak: een explicatie, een exegese en een interpretatie van de vertelling, voorafgegaan door een korte, verhaal-theoretische uiteenzetting.
Edoch, een probleem ontstond toen gedurende het onderzoek bleek dat er door de auteur van de roman kleine, maar ingrijpende veranderingen in de narratieve structuur en in de plot waren aangebracht, zo ingrijpend dat er in 1978 een nieuwe roman ontstond. Dit betekende in de ogen van de auteur dat oudere drukken konden worden weggedaan.
Dit was bepaald geen goed idee, vooral omdat de nieuwe roman narratief aan alle kanten rammelt. In deze analyse wordt daarom uitgegaan van de eerste druk, aangevuld met een aantal wijzigingen die noodzakelijk zijn omdat deze druk nogal wat slordigheden bevat.
Voor de analyse zelf heeft deze aanpak geen verstrekkende gevolgen, zij volgt de tekst inclusief de wijzigingen, zonder dat dit, althans in grote lijnen, afbreuk doet aan explicatie en interpretatie.
Zij kan voor alle drukken worden gebruikt.